Ik ben net geslaagd van het Atheneum en nu onderweg naar mijn volgende opleiding bij de Marine. Ik ga daar de officiersopleiding van de elektrotechnische dienst volgen. Vanaf jongs af aan ben ik al geboeid door zeilen, oorlog en kameraadschap. Mijn oog viel daarom al snel op de Marine.

.

Mam koopt altijd nog kleren voor me, dat vind ik een beetje onzin maar wel lief. Ze heeft altijd voor me gezorgd. Ze was altijd thuis als ik van school af kwam. Ze maakt altijd mijn kamer schoon, doet mijn was en strijkt mijn kleren. Toen ze voor de tweede keer kanker kreeg deed me dat veel pijn. Ik wil haar echt nooit kwijt. Ze is de liefste moeder ooit!

Ik werk bij pap in de fabriek zodat ik mijn motor kan afbetalen. Het is een kartonnagefabriek, we maken verpakkingsmaterialen. Ik zorg altijd dat ik doorwerk want dan mag ik eerder naar huis. Ik moet per dag namelijk een bepaald aantal kilo's papier verwerken. Als ik klaar ben kan ik tenminste op de motor rijden, op de computer of met vrienden wat gaan drinken. Jullie snappen natuurlijk wel dat ik altijd als eerste klaar ben, haha!

We gaan ieder jaar op vakantie met z'n vieren en dat is echt super gezellig. Ik slaap met mijn zus dan op een kamer en dat is altijd keten.

Mijn zus Yvette is zo gek als een deur. We zitten vaak met z'n tweeën te dollen. Toen ze het huis uit ging miste ik haar heel erg. Gelukkig kwam ze na drie jaar weer terug. Voor haar misschien niet zo leuk maar voor mij wel.

Als we in Turkije op vakantie zijn gaan we vaak stappen. Soms word ik wel eens aangezien voor haar vriend. Haha, lachen is dat! Dan houd ik haar hand vast en dan doen we net alsof zodat ze niet wordt lastig gevallen, haha.

Met oma had ik een hele goede band. Ik denk dat dat komt omdat we veel op elkaar leken. Oma overleed vorig jaar en ik mis haar enorm. We deden vroeger veel spelletjes en we haalden gekkigheid uit.

Yvette en ik zijn een keer samen met oma wezen winkelen maar omdat ze in een rolstoel zat kon ze niet iedere winkel in. We zorgden ervoor dat de mevrouw van de winkel de alarmpalen verplaatste zodat we er wel in konden. Daarna hebben we de winkel op de kop gezet. Alle brillen gepast op oma. En geen hoed stond oma niet.

Lees hier een van mijn nawoorden van een profielwerkstuk

Ik heb een hekel aan lezen. Je zult mij eigenlijk ook bijna nooit zien lezen, op een beschrijving of een verplicht leesboek na. Geef mij maar een computer- of videogame.
 

Het liefst speel ik spellen over de Tweede Wereldoorlog. Het klinkt misschien gek maar ik ben een fan van geschiedenis en oorlog. Ik kan er aan de andere kant niet bij dat mensen dit elkaar aandoen. Maar ik ben er door gefascineerd.

Ik heb ook een balansverslag geschreven

Met Roderick, Martijn, Bastiaan en Niels bracht ik mijn meeste tijd door. We kennen elkaar een lange tijd, vanaf de brugklas. Roderick ken ik zelfs al vanaf de lagere school. Vrienden zijn belangrijk voor me. De meeste tijd breng ik met hun door en dat is echt geweldig. We zitten samen in de klas, poolen samen in Pico. We kletsen uren over van alles en nog wat, we doen samen stoer als we uit gaan en we delen verdriet als, dat er is.

In Pico leerde ik nog veel meer mensen kennen waar ik gek van ben. Mijn vrienden Jessica, Tim, Tago, Maurice, Suzanne, Frits, Heleen, Jonathan en natuurlijk alle andere stamgasten heb ik daar leren kennen. En ook heb ik daar mijn vriendinnetje Lysanne ontmoet.

Lees hier een van mijn eindverslagen, nederlands

Ook werd ik goed bevriend met mijn leraar en mentor Edzard. We hockeyden ook allebei bij dezelfde club dus een babbel was zo gemaakt. Hij was daarom ook extra trots toen ik slaagde voor mijn Atheneum, haha. Dat was een vet grappige situatie. Dat een vriend van me, mij mijn diploma overhandigde.

Dit is mijn beste vriend, Roderick. Wij zijn eigenlijk vanaf jonge leeftijd onafscheidelijk. We hockeyen samen, gaan samen naar school en we stappen samen. Pico is het café waar je ons altijd kan vinden.

Ik kaart vaak met de jongens. Ik win wel eens, maar als het dreigt mis te gaan zoek ik een manier om me eruit te redden. Meestal vind ik dat de regels niet deugen. Ik maak gewoon mijn eigen regels. Voor mij werkt dat. Voor de jongens minder, haha.

Op de foto hierboven zie je dat ik met Roderick poseer tijdens onze zeilweek. Ik ben een aantal keren op zeilkamp geweest. Echt vet! Inmiddels kan ik het aardig goed. Ik ben zelfs gevraagd om leraar te worden. Maar dan moet je veel cursussen volgen en ik weet nog niet of ik dat wil.

Op vakantie gaan is echt geweldig. We gingen een keer naar Mol, een onbekend plaatsje in België. Er was weinig te doen maar het was wel ontzettend lachen. Lekker gek doen met ons haar.
Ik kan me nog een keer herinneren dat mijn zus mijn haar gekleurd had, dat was pas gek doen met mijn haar. Misschien staat ergens op de site ook een foto daarvan, hartstikke blond of oranjeachtig. Haha.

Mijn zus en een vriendin van haar, Martine, waren mee naar Mol om ons te begeleiden. We waren immers te jong om alleen te gaan. Wij vonden natuurlijk van niet. Maar het was hartstikke gezellig met z'n zevenen.

Vanaf jongs af aan ging ik met pap, mam en Yvette op wintersport. Ik begon met skiën maar ging al snel over op snowboarden. Dat is meer mijn ding.
Ik heb het aardig onder de knie, vallen is er niet meer bij behalve als iemand je onderuit haalt. Volgens mij is daar zelfs nog een filmpje van, aangezien dat me wel eens overkomen is. Ik heb er nog een zere schouder van, haha.

Met hockey sta ik in het goal. Ik ben dus de keeper van Heren II. Het is echt een leuk team, ook al schelen wij enorm in leeftijd. De teamuitjes en hockeykampen zijn echt lachen. Wat ze ook zeggen over hockeykampen...het is allemaal waar!! Een echte aanrader.

Ik kan niet goed tegen mijn verlies, dat weet ik zelf ook wel. Vaak zit er een scheids of een speler van de tegenpartij me dwars en daar word ik een beetje pissig van. Natuurlijk heb ik van mijn moeder geleerd me netjes te gedragen en dat doe ik dan ook. Maar soms...ahh! Ik kan gewoon niet tegen onterechte beslissingen of vervelend spel.

Vroeger was ik nooit zo bezig met meisjes, dat is meer iets van de laatste jaren.
Zelfs mijn vader stond er versteld van. Tijdens de laatste wintersport bleek ik namelijk in trek te zijn bij een aantal meiden en mijn vader was helemaal beduusd. Hij zei dat hij vroeger nooit zoveel aandacht had gekregen. Ik zei dat ik dat wel begreep en toen moesten we lachen.

Dit is mijn motor…Ik ben er gek op. Het is zo gaaf om erop te rijden.

Je kan me vinden in café Pico in Zutphen. Dat zit dicht bij mijn school, dus dat is mooi makkelijk. Na schooltijd even langs Tago, dat is de eigenaar van Pico, om een ijsthee te drinken.
Soms ook als ik even geen zin heb in een les, aangezien ik een jaar (4 Atheneum) heb overgedaan en die les toch al heb gehad.

Dion Pieper